"Her ebru tektir. Biriciktir."

"Ebr Farsça bir sözcük, bulut. Ebri bulutumsu. Ebru suyun üzerindeki bulutun mütevazı öyküsü. Ya da sevgilinin kaşındaki harikulade kavs. Buluttan yola çıkıp sevgilinin kaşına varan bir yolculuk. Su üzerinde.
...
Ebru aşk, ebruzene göre. Niye? Suya “düştüğünden” mi?
...
Ebru sır, “hadise can ile canan arasında”. Erbabı, Özbek Şeyhi Hezarfen Edhem Efendi, “ebru sihir gibidir”, demiştir ya, simyası vardır.
...
Tüm kainatı ve tüm oluşumu özetler ebru.
...
Dünya, su üzerinde yazı.
Sonra? Asıl yazı, kalıcı yazı.
Ebrunun felsefesi, “Dur geçme ne kadar güzelsin” anı.

...
Ve bir rüya ebru. Rüya gibi, birbirinin tamamen aynı olan iki ebru yoktur çünkü. Her ebru tektir. Biriciktir. Yeganedir.
...
Ebru. Mülevven ve seyyal. Ve nazlı, çok nazlı. Dokunsanız yok olacak, bütün denge bozulacak.
...
Ve bir kez olsun tekne önünde diz çökenin, ebrunun cazibesinden kurtulma şansı yok. Ebru çünkü su çiçeği, alev ateş! Kendi geçse izleri kalacak suyun “yüzünde”. Ab-ru. Ve su, çeker daima. Derin su sarhoşluğu. Değil mi ki bir teknede tutulmuş su bütün suların derinliğine mukabil ehadiyet vasfını tecelli ettiriyor.
..."

Nazan Bekiroğlu'nun bu güzel yazısı da (Nakş-ı ber-ab) benim bildiğim tek 'Ebru' için yazılmış olsun buraya :)